Je wordt soms vanuit onverwachte hoek met je neus op de feiten gedrukt.

“Twee grote duimen voor jou mama” zegt mijn jongste in de auto van school naar huis. Ik was voor het eerst weer buiten na een pittige griep. “Je was vanmorgen weer bij het ontbijt en daardoor begon mijn dag extra leuk”. Door het griepvirus was ik de dagen daarvoor ’s morgens wat langer blijven liggen en dus niet bij het ontbijt. En door mijn zoon werd ik erop gewezen: dit is een ding bij ons thuis. Een ochtendritueel. Elke ochtend eten we samen yoghurt of havermout, maken we de broodtrommels klaar en is er nog even tijd voor een aflevering van Garfield op Netflix. Geen gehaast en rustig opstarten.

Het lijkt zo gewoon, maar dat is dus 'ons fijne moment'. Het wordt bijna nooit overgeslagen. En dat terwijl ik op zich geen ochtendmens ben. Om 6 uur de wekker zetten en naar buiten zoals ik regelmatig voorbij zie komen bij @lisettelubbers of de wekker zetten voordat de kinderen wakker worden en rustig mediteren. "Hoe krijg ik dat voor elkaar?” Denk ik dan. Ik gun mezelf dat uurtje slaap liever extra. Zal het komen door de vele ontwikkelingen bij Babymoon en dat het daardoor druk genoeg is? Ga ik ’s avonds te laat naar bed? Of maak ik er zelf een groot ding van in mijn hoofd en is het gewoon een kwestie van doen?

Hoe dan ook: het deed wat met me dat mijn zoon dat zei. Dat zijn dag extra leuk begon door mijn aanwezigheid aan de ontbijttafel. Dus blijkbaar doe ik toch iets goeds en misschien is dat wel genoeg. En ik besefte me: over 10 jaar ga ik dit missen. Dan zijn er vast weer andere rituelen in de plaats gekomen. Dat hoop ik dan maar. Voorlopig hou ik stevig vast aan deze, en sta ik er wat bewuster bij stil.

Wat zijn jouw rituelen? Of dingen die je voor lief neemt die eigenlijk best bijzonder zijn? Ik zou het leuk vinden als je deze met mij deelt! Dit mag via een DM op Instagram of mail mij: contact@babymoon.nl